zdjęcia | komentarze
Małopolska jako kraina historyczna
Biecz jest obecnie niedużym miastem położonym w południowej części Polski na Pogórzu Karpackim, w obrębie Małopolski jako krainy historycznej. Współczesna nazwa miasta jest uproszczeniem pierwotnej Biejecz. Jednak różne jej formy pojawiały się na przestrzeni wieków, a najwcześniej już w XI wieku w dokumentach zakonu tynieckiego.
Biecz – nadanie praw miejskich
Biecz i jego okolice zamieszkiwane były już w okresie neolitu oraz kultury łużyckiej. W XIII wieku nieopodal obecnego centrum miasta powstał zamek.
O znaczeniu osady świadczy nadanie jest praw miejskich (prawa magdeburskiego) w 1257 roku prawdopodobnie przez Bolesława Wstydliwego, potwierdzonych w 1363 r. przez Kazimierza Wielkiego. Miasto otoczone zostało murem obronnym. Pierwsze wzmianki o istnieniu murów pochodzą z 1399 r. kiedy to król Władysław Jagiełło zobowiązał okoliczną ludność do naprawy murów.
Miasto królewskie i powiat biecki
W 1306 r. Biejecz stał się miastem królewskim. Znajdujące się w nim trzy zamki stanowiły rezydencje królewskie. Dzięki licznym przywilejom nadawanym przez Piastów i Jagiellonów miasto rozkwitało. Było też m.in. siedzibą kasztelanii, natomiast kiedy w drugiej połowie XIV wieku utworzony został powiat biecki, Biecz stał się również siedzibą sądu grodzkiego, ziemskiego oraz sądu wyższego prawa magdeburskiego (obok Krakowa i Nowego Sącza).
Winny szlak handlowy i wino węgierskie
Korzystne warunki rozwoju miasta wynikały również z położenia na skrzyżowaniu dróg handlowych. Winny szlak handlowy z Węgier oznaczał, że jednym z ważniejszych towarów było wino węgierskie. Już król Kazimierz Wielki zezwolił na wybudowanie dwóch piwnic na wino. Z biegiem czasu Biecz otrzymał prawo składu na wino węgierskie. Szczyt handlu tym towarem przypadł na XVI i XVII wiek.
Rozwój rzemiosła
Również rzemiosło rozwijało się bardzo prężnie. W najstarszej księdze sądowniczej z lat 1388-1398 wymieniono 34 zawody. W 1421 r. król Władysław Jagiełło pozwolił na zbudowanie w Bieczu na rzece Ropie szlifierni z obowiązkiem dostarczania 10 noży rocznie do kuchni królewskiej. Do bardzo rozwiniętych rzemiosł należały sukiennictwo i płóciennictwo. W XV i pierwszej połowie XVI wieku Biecz był na drugim miejscu w Polsce (po Brzezinach) pod względem produkcji sukna, a później płótna.
Kres świetności Biecza
Biecz zaczął niestety podupadać od połowy XVII wieku, spustoszenia dokonał potop szwedzki, a także grasujące zarazy i pożary. Po zarazie morowej w 1721 r. w mieście pozostało 30 osób. Upadło całe bieckie rzemiosło.
Zupełny kres świetności miasta nastąpił wraz z I rozbiorem Polski. Biecz znalazł się w zaborze austriackim, zlikwidowano wówczas powiat biecki, sądownictwo grodzkie, miasto straciło status miasta królewskiego.
Ożywienie nastąpiło dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Wówczas powstało m.in. Muzeum Ziemi Bieckiej.
Zwiedzanie
Dzisiaj miasto zaskakuje przybyszów. Piękny ratusz z 1450 r. z wysoką wieżą czy fragmenty murów obronnych z basztami wprawiają w zdumienie. Co stało się z tak ważnym miastem, po którym zostały jedynie ślady dawnej świetności…
Biecz – dawne miasto królewskie na fotografiach
Kościół farny pw. Bożego Ciała, wybudowany w latach 1490–1510 
Kościół Bożego Ciała i jego dzwonnica 
Późnogotycka dzwonnica z XV w. służąca jako baszta, którą opiekował się cech rzeźników, a po prawej Kaplica św. Barbary 
Prezbiterium ukończone około 1480 r. z ołtarzem głównym i stallami 
Sklepienie prezbiterium 
Ratusz z wieżą z 1450, przebudowywany w XVI w. 
Baszta Kowalska i fragment murów obronnych 
Mury obronne widoczne z zewnątrz 
Maleńka drewniana chatka 
Baszta Kowalska 
Renesansowy Dom Barianów-Rokickich z 1523 r. przylegający do baszty obronnej, kiedyś wchodzącej w skład murów obronnych 
Dawna apteka, istniejąca od 1557r., a prezentowane wnętrze pochodzi z drugiej połowy XIX w. 
Duża sala apteczna 
Naczynia apteczne 
Urządzenia aptekarskie m.in. pigulnica, tabletkarka i tubownica do napełniania tubek maścią 
Sala alchemiczna 
XIX-wieczne meble 
Wystawa rzemiosła w baszcie obronnej 
Ratusz
Jeśli spodobały Ci się moje zdjęcia, zaciekawiła opisana historia, a może zainspirowałam Cię do zwiedzania, zapraszam do polubienia mojej strony i pozostawienia komentarza 🙂 oraz do odwiedzenia mojego kanału na YouTube
Carly BB
Jestem nieznużoną pasjonatką podróży, archeologii, fotografii i tańca 🙂 Na tej stronie staram się łączyć pierwsze trzy elementy 😛 i pokazywać, że podróże stają się zdecydowanie ciekawsze kiedy odkrywamy zwiedzane miejsca, a często niepozorne ruiny kryją najciekawsze historie 🙂